۱۳۸۹/۰۸/۰۴
نمیدونید که تو این روزای گه تا چه حد دارم خودسانسوری میکنم. حتا یه حرفایی رو به خودمم نمیزنم. لعنتی..
۱۳۸۹/۰۸/۰۱
فرض کنید:
خونهتون تقاطع همت و ستاریه، کسی خونه نیست و کلید ندارید. تا خونه اومدن یکی که کلید داشته باشه هم خیلی مونده؛ نمیدونید چهکار کنید؟
میگم بهتون.
میرید یه آیستی ِ گلستان از سوپری ته اباذر میگیرید، از پل عابر حکیم رد میشید و همینجوری آیستیتون رو سر میکشید. بعد همینجوری که دارید عناصر تشکیل دهندهش رو میخونید و حکیمو شرق به غرب میرید، جوی آب زلال کنار اتوبان رو میبینید.
نقطه عطف اینجاست که قوطی خالی رو میندازید اون تو، سعی میکنید قدماتونو باهاش هماهنگ کنید: بعضی جاها آرومتر، بعضی جاها هم تندتر میکنید. وقتی از یهجا رد میشید که رو جوی زلال آب پل داره، وامیستید تا از زیرپل بیاد بیرون. میگید بیا بیا و تو ذهنتون مجسم میکنید که با چه جون کندنی داره از بین اون همه آشغال راهشو باز میکنه.
وقتی اومد بیرون، بهش افتخار میکنید و اساماسی که همون موقع میاد و میگه ساعت فلان خونهام رو میخونید: میپیچید سمت راست، به سمت همت.
خونهتون تقاطع همت و ستاریه، کسی خونه نیست و کلید ندارید. تا خونه اومدن یکی که کلید داشته باشه هم خیلی مونده؛ نمیدونید چهکار کنید؟
میگم بهتون.
میرید یه آیستی ِ گلستان از سوپری ته اباذر میگیرید، از پل عابر حکیم رد میشید و همینجوری آیستیتون رو سر میکشید. بعد همینجوری که دارید عناصر تشکیل دهندهش رو میخونید و حکیمو شرق به غرب میرید، جوی آب زلال کنار اتوبان رو میبینید.
نقطه عطف اینجاست که قوطی خالی رو میندازید اون تو، سعی میکنید قدماتونو باهاش هماهنگ کنید: بعضی جاها آرومتر، بعضی جاها هم تندتر میکنید. وقتی از یهجا رد میشید که رو جوی زلال آب پل داره، وامیستید تا از زیرپل بیاد بیرون. میگید بیا بیا و تو ذهنتون مجسم میکنید که با چه جون کندنی داره از بین اون همه آشغال راهشو باز میکنه.
وقتی اومد بیرون، بهش افتخار میکنید و اساماسی که همون موقع میاد و میگه ساعت فلان خونهام رو میخونید: میپیچید سمت راست، به سمت همت.
۱۳۸۹/۰۷/۲۴
همهش که نمیشه از بدیهای این شهر گفت..
یکی از دوسداشتنیترین لحظهها، لحظههایی هست که تو تاکسی هستی و دستت رو گذاشتی زیر چونهت و فکر میکنی: به گذشته و حال و آیندهت، تا موهات دونهدونه بریزن رو یقه پیرهنت.
یکی از دوسداشتنیترین لحظهها، لحظههایی هست که تو تاکسی هستی و دستت رو گذاشتی زیر چونهت و فکر میکنی: به گذشته و حال و آیندهت، تا موهات دونهدونه بریزن رو یقه پیرهنت.
۱۳۸۹/۰۷/۲۳
لامصب اینجا همهچیزش فرق میکنه. مشهد که هستم تازه ساعت ۱۰-۱۱ شب هوس میکنم برم بیرون، اینجا تو این ساعت ا میخوام سرمو بذارم زمین بمیرم.
لعنتی. چرا اینجوریه آخه؟
لعنتی. چرا اینجوریه آخه؟
۱۳۸۹/۰۷/۱۹
نههزار و نهصد و نود و نه تومن پول دادم تا یه ماه بهم سرویس بده و نفهمم بین این اِن میلیون آدم تو این شهر بزرگ تنهام.
۱۳۸۹/۰۷/۱۲
آخرین رکورد دربهدریم مربوط میشه به تابستون پارسال. واسه یه شرکتی کار میکردم تو تهران که فولاد اهواز پروژه داشت و بین اهواز و تهران در رفت و آمد بودم.
ساعت ۲ نصفه شب رسیدم تهران، ۸ صبح هم باید میرفتم شرکت. جایی رو هم واسه موندن نداشتم. این شد که تا حول و حوش ۷ تو مهرآباد سماق میمکیدم.
ایندفعه به حول و قوهی خدا رکورد زدم. رفتم یه مسافرخونه دم راهآهن. شبی ۱۸ تومن.
ساعت ۲ نصفه شب رسیدم تهران، ۸ صبح هم باید میرفتم شرکت. جایی رو هم واسه موندن نداشتم. این شد که تا حول و حوش ۷ تو مهرآباد سماق میمکیدم.
ایندفعه به حول و قوهی خدا رکورد زدم. رفتم یه مسافرخونه دم راهآهن. شبی ۱۸ تومن.
آرشیو
آوریل 2006مهٔ 2006
ژوئن 2006
ژوئیهٔ 2006
اوت 2006
سپتامبر 2006
اکتبر 2006
نوامبر 2006
دسامبر 2006
ژانویهٔ 2007
مارس 2007
آوریل 2007
مهٔ 2007
ژوئن 2007
ژوئیهٔ 2007
اوت 2007
سپتامبر 2007
اکتبر 2007
ژانویهٔ 2008
مارس 2008
آوریل 2008
مهٔ 2008
ژوئن 2008
ژوئیهٔ 2008
اوت 2008
نوامبر 2008
ژانویهٔ 2009
مارس 2009
آوریل 2009
مهٔ 2009
ژوئن 2009
ژوئیهٔ 2009
اوت 2009
سپتامبر 2009
اکتبر 2009
نوامبر 2009
دسامبر 2009
ژانویهٔ 2010
فوریهٔ 2010
مارس 2010
آوریل 2010
مهٔ 2010
ژوئن 2010
ژوئیهٔ 2010
اوت 2010
سپتامبر 2010
اکتبر 2010
نوامبر 2010
دسامبر 2010
ژانویهٔ 2011
مارس 2011
آوریل 2011
ژوئن 2011
ژوئیهٔ 2011
اوت 2011
سپتامبر 2011
سپتامبر 2012
اکتبر 2012
نوامبر 2012
دسامبر 2012
فوریهٔ 2013
مارس 2013
آوریل 2013
مهٔ 2013
ژوئیهٔ 2013
اوت 2013