۱۳۸۶/۰۷/۰۶
مادرم جیغ میکشد.
مادرم وقتی که خوابست خستگی در نمیکند، رویا-کابوسهایش را میبیند.
جیغ میکشد و من از این اتاق تا آن اتاق را (نفس نفس) میدوم. سُر میخورم، دعا میخوانم، گریه نمیکنم... میدوم.
ساعتها بعدترش میرسم بالای سرش.
تکان
تکان
چشمهای باز و مبهوتاش..
۱۳۸۶/۰۷/۰۲
چرا؟
نمیدونم، اما دارم تک تک ۲۰۹۹ میل داخل اینباکسم رو میخونم. شاید به چرایی خیلی چیزا پی ببرم.
۱۳۸۶/۰۶/۲۱
هیچچیز بهتر نمیشود زیرا بهتری وجود ندارد. این خوبیها که میبینیم سراب نرسیدهایست سر راهمان.
تنها راه نجات خو گرفتن به این وضع و سعی در شاد کردن دیگران است. شاید که شادی رخنه کند در روحمان.
۱۳۸۶/۰۶/۱۳
دوست ندارم به جنبش درآیم؛ زیرا اراده برانگیخته میشود؛
و عمل
خطرناکترین چیزهاست؛ میلرزم برای چیزی مصنوعی و قراردادی،
خطائی قلبی و جریانی نامشروع؛
چهقدر ما با تصورات دهشتناکی که از وظیفه داریم، مستعد چنین چیزهاییم.
A. H. Clough
آرشیو
آوریل 2006مهٔ 2006
ژوئن 2006
ژوئیهٔ 2006
اوت 2006
سپتامبر 2006
اکتبر 2006
نوامبر 2006
دسامبر 2006
ژانویهٔ 2007
مارس 2007
آوریل 2007
مهٔ 2007
ژوئن 2007
ژوئیهٔ 2007
اوت 2007
سپتامبر 2007
اکتبر 2007
ژانویهٔ 2008
مارس 2008
آوریل 2008
مهٔ 2008
ژوئن 2008
ژوئیهٔ 2008
اوت 2008
نوامبر 2008
ژانویهٔ 2009
مارس 2009
آوریل 2009
مهٔ 2009
ژوئن 2009
ژوئیهٔ 2009
اوت 2009
سپتامبر 2009
اکتبر 2009
نوامبر 2009
دسامبر 2009
ژانویهٔ 2010
فوریهٔ 2010
مارس 2010
آوریل 2010
مهٔ 2010
ژوئن 2010
ژوئیهٔ 2010
اوت 2010
سپتامبر 2010
اکتبر 2010
نوامبر 2010
دسامبر 2010
ژانویهٔ 2011
مارس 2011
آوریل 2011
ژوئن 2011
ژوئیهٔ 2011
اوت 2011
سپتامبر 2011
سپتامبر 2012
اکتبر 2012
نوامبر 2012
دسامبر 2012
فوریهٔ 2013
مارس 2013
آوریل 2013
مهٔ 2013
ژوئیهٔ 2013
اوت 2013