۱۳۸۶/۰۲/۳۱

پس ول می گردم


تا هر سپیده


ول می گردانم با خودم


کابوسم را


بودنت


عاشق بودنم را


تندیس سازم


دیوانه


از فریادهای دردم شعر می تراشم


شاید ورق بازی کردم


شاید


حنجره ی خسته از ناله ی قلبم را


با شراب التیام دادم


 


مایاکوفسکی