بعضی وقتا اون قدر به یه ماجرا نزدیکی و اون قدر درگیرشی که اون روی سکه رو نمی تونی ببینی. بعد از یه مدت که سهوی یا عمدی خودت و زندگیت رفرش می شه، می بینی که خیلی از اون چیزایی -آدمایی- که دورو برت و گرفته بودن، نیستن. به خوش بختانه یا بدبختانه بودنش نباید کار داشت. باید ادامه داد، با قدرت، با ایمان و با یه دنیا انگیزه.