۱۳۸۵/۰۲/۰۴

از خشم


          تا


           گریه


                بر صورت دیوار


                                 هی مشت می‌زد،


                                                         مشت


از خانه بیرون زد


                    پشت سرش تا روز


                                            یک سایه‌ی کش‌دار


                                                                    افتاده بود از پشت


فکر گریزی کرد


                  فریاد زد


                           اما


                              خود را به سرعت کشت


 


 


رضا زندحبیبی

1 Comments:
Anonymous نرگس said...
و نا گهان چه قدر زود دیر می شود ...