۱۳۸۵/۰۱/۲۵

داستان من تاریخی ندارد. پیدایم می‌شود، سپس آواز می‌خوانم. گاهی از یک روز به روز دیگر یخ می‌زنم، آتش می‌گیرم و باز هم آواز می‌خوانم، من پیش پا افتاده‌ام. بی اهمیت و تنهایم، روزی هم ناپدید می‌شوم. هیچ‌کس متوجه این موضوع نمی‌شود. پایانم به اندازه‌ی آغازم پر سر و صدا نیست. پایانم پایان نیست، بعد از ناپدید شدنم، آوازم به جا می‌ماند. این حرف سراسر درست است چون او از من رهاست.


 


کریستین بوبن

+ ۰۴:۳۵
0