۱۳۸۸/۱۰/۱۰
دیگه یه جوری شده آدم آخر صحبتش می‌خواد بگه به امید دیدار اما یک‌هو تو دلش می‌گه شایدم خدانگه‌دار.

یک‌هو هم که می‌دونید، یعنی دل‌شوره، دل‌شوره هم یعنی اتفاق..

+ ۰۵:۲۲
0
۱۳۸۸/۱۰/۰۴

مطابق ۷ سال گذشته، روز تولد، خونه نیستم. تو ۷ سال گذشته این ۵امین باریه که روز تولد امتحان دارم، ۲ سال باقی‌مونده هم که خب مستحضرید نگهبان بودم جهت آرامش اون سال‌های شما!

کلن خوش می‌گذره.

+ ۰۳:۴۵
0
۱۳۸۸/۱۰/۰۳
از اون وقتاس که یکی باید باشه تا بزنه پشتت و بگه هیچی نیس، می‌گذره و با این‌که می‌دونی نمی‌گذره به این راحتیا اما ته دلت..

گفتن این تبصره‌های همیشه حاضر ته جمله چه فایده وقتی شرط اولیه غایبه؟

+ ۰۱:۳۷
0
۱۳۸۸/۱۰/۰۱
به خنده گفت که حافظ غلام طبع توام

ببین که تا به چه حدم همی کند تحمیق

+ ۰۴:۰۸
0
۱۳۸۸/۰۹/۱۹
خدایا

خداوندا

اگه مردی شدت ریزش برف تهرانو همین‌‌قدر نگه دار، من تا کم‌تر از ۲۴ ساعت دیگه خودمو می‌رسونم.

+ ۱۶:۴۰
0
باید علاوه بر انرژی‌ خورشید و باد و بهینه سازی ریاضی و اینا، "به موقع رفتن" از زندگی آدما رو هم یاد بگیرم. خصوصی تدریس می‌کنید که؟

+ ۰۷:۰۸
1
۱۳۸۸/۰۹/۱۸
فردای ۱۳ آبان رفتم استادیوم ببینم دید بقیه مردم چه‌قدر عوض شده. بازی پرسپولیس و ابومسلم بود. بین دو نیمه گوینده استادیوم شروع کرد به چرت و پرت گفتن در مورد دی‌روزش و مردم سرشون به تخمه و چای خودشون گرم بود تا این‌که گوینده شروع کرد به مرگ بر آمریکا گفتن. مردم هم نامردی نکردن و جوابش رو بامرگ بر روسیه گفتن دادن. ۴ بار این قضیه تکرار شد تا این‌که طرف خفه شد.

تعریف این قضیه به خاطر دسترسی نداشتنم به نت تو اون روزا شاید دیر شده باشه اما مطمئنن می‌دونید که اکثریت استادیوم‌روها چه قشری از جامعه‌ان؟

گفتم که بدونیم چه‌قدر بی‌شماریم.

+ ۰۳:۳۱
1
۱۳۸۸/۰۹/۱۳
حتا مرگ هم بد یمن نیست.


نیوه مانگ / بهمن قبادی

+ ۰۱:۵۰
1
۱۳۸۸/۰۹/۱۲
این فیلم بعد از نمی‌دونم چند وقت تونست اشکمو در بیاره..
+ ۰۷:۵۰
0
۱۳۸۸/۰۹/۱۱
جدیدن بین راننده تاکسی‌های بالای ۴۰سال مشهد رسم شده آخر هر بحثی بگن "ما مردم به حق خودمون قانع نیستیم" و خب شما به عنوان یک مسافر با شنیدن این حرف متوجه می‌شید که باید کرایه ۱۵۰تومنی پارک تا قائم رو ۲۰۰ تا ۲۵۰ تومن بدید و به آقای راننده و حق‌ش احترام بذارید.

+ ۲۲:۱۲
0