۱۳۸۵/۰۳/۰۱

این‌که یکی از دوستات بعد از مدت‌ها میاد خونه‌ت. از کادو تولد تا درسای ترم بعد باهاش صحبت می‌کنی، بعد باهاش می‌ری بیرون تا تاکسی گیرش بیاد، بعد موقع برگشتن هر چی‌ سنگ تو راهت هست و شوت می‌کنی و بعد فردا یه روز دیگه هست و مهم نیست اما.


ارزش دیدن یه دوست چیز خیلی خوبی هست که خیلی‌ها یا ازت دریغ می‌کنن یا این‌که با بهونه‌ها کاری می‌کنن که عطای دیدن‌شونو به لقاش ببخشی.

4 Comments:
Anonymous ری را said...
امیدوارم دیده باشی ؟؟؟!!!

Anonymous سان said...
به اندازه همون سنگایی که شوت کردی ارزش داشتن!

Anonymous طوبی said...
من بهونه ها رو دوس دارم / بخشیدن عطار و به لقا هم همینطور !

Anonymous سان said...
چی رو؟